Ik heb het er in vorige posts al over gehad, over dat GELOVEN, dat het niet voor niets geloven heet en niet bewijzen.. geloven gaat over een soort blind vertrouwen.
Natuurlijk zijn wij een andere generatie dan onze grootouders, wij geloven niet meer in het feit dat we naar de hel vliegen als we stout zijn geweest, wij zijn ondertussen rationeler geworden, maar we houden ons toch nog steeds aan een aantal regels, je kan die waarden en normen gaan noemen, maar die omvatten niet alles. Het gaat ook om wie jij bent, waar je van overtuigt bent ( reflectie).
Mensen hebben een doel nodig, of zingeving nodig in hun leven. En vragen, die zullen we altijd hebben denk ik.
Toen moest ik denken aan een nummer van Marco Borsato: De bestemming. Het gaat over wat vele mensen dus bezig houdt; vragen met een antwoord dat niemand kent.
Even de tekst er bij zetten:
ik lig op m`n rug in het gras
en aanschouw de maanik vraag haar of zij misschien weet
waarom wij bestaan
waarom we worden geboren
en straks weer gaan
maar ze zwijgt
en kijkt me lachend aan
laat me zien
waar ik voor leef
laat me voelen
wat ik geef
één moment zodat ik weet
dat alles niet voor niets is
dat alles niet voor niets is
geweest
je kunt je eigen regels maken en bepalen
daar in ben je vrij
het spel begint en dat het eindigt is gegeven
maar daar blijft het bij
er is geen schuld maar elke stap heeft consequenties voor iedereen
en toch speel je dit spel
alleen
oh ik kan maar niet bevatten
waar en waarom ik hier ben
zoekend naar een antwoord op een vraag die niemand kent
oh ik wil dit spel best spelen
maar hoe moet dat
als ik niet weet wat het doel is
moet ik dan blind geloven
dat het zo z`n reden heeft.
dat geen mens mij kan vertellen
waarom ik dit leven leef
en dat alles hier dus neerkomt
op vertrouwen
en dat ik net dat gevoel mis
laat me zien
waar ik voor leef
laat me voelen
wat ik geef
één moment zodat ik weet
dat alles niet voor niets is
dat alles niet voor niets is
geweest
Iedereen zoekt dan naar zijn eigen weg, iedereen geeft zichzelf of anderen een ander antwoord. de ene doet dat sereen, de ander is extreem radicaal.
Die weg is voor de ene God, voor een ander is dat Boeddha of Allah. Nog anderen zoeken hun heil in bijgeloof, veel van die mensen zullen daar hun leven op gaan inrichten, zo zullen ze nooit onder een trap durven doorlopen of houden ze levenslang een konijnenpoot bij. Er zijn ook vele mensen die zich op een andere manier spiritueel laten leiden en zoeken alternatieven zoals aromatherapie, waarzeggerij, wierook om boze geesten te verdrijven, enz.
Ik laat iedereen vrij om te doen wat zij willen. Zo verwacht ik dat dan ook wel van die ander. Daarom vind ik het jammer dat er oorlogen uitbreken omwille van de godsdienst, dit is volgens mij misbruik om hun geweld te verantwoorden. Daar kan ik verdrietig en boos om worden.
Uw voorlaatste zin over die 'geloofsoorlogen', daar ben ik volledig mee akkoord. Voor mij mag iedereen geloven waarin ze willen, maar geloof mag nooit boven mensen komen te staan, geloof zou een hulpmiddel moeten zijn om met mensen om te gaan. Daarom dat ik steeds minder energie investeer in geloof, zodat ik meer energie over zou hebben om het goede te doen voor de mensen met wie ik leef. En dat kan mensen dichtbij zijn, maar dat zijn evengoed mensen uit mijn ruime omgeving (mijn familie, mijn gemeente, België, de wereld).
BeantwoordenVerwijderenMaar als er een god is, dan denk ik niet dat hij tevreden is wanneer wij elkaar doden om anderen te overtuigen van ons geloof (ongeacht hoe die god heet). Geloof is voor iedereen persoonlijk en iedereen heeft er recht op, zolang dit maar in respect met anderen gebeurt.