Dag lieve Nathalie,
Jij bent net als ik een gevoelige meid, die toch ook al een heel stukje maturiteit bezit, daarom wil ik je de film 'Oscar et la dame Rose' aanraden. Het is een film als geen enkel ander in zijn genre. het is vooral bekeken vanuit het perspectief van het kind zelf, en wil ons een heel belangrijke boodschap duidelijk maken, namelijk dat we echt moeten blijven, in gelijk welke omstandigheid, en zeker in moeilijke tijden van lijden.
De regisseur heeft het verhaal op een bijna sprookjesachtige manier verfilmd, wat toch niet zo evident is gezien het zware onderwerp, het gaat nl. over Oscar, een jongentje van 10 jaar oud die aan leukemie lijdt en nog maar een paar dagen meer te leven heeft. Hij is boos op zijn ouders omdat ze niet over zijn naderende dood kunnen praten met hem, hij is bang dat hij de dokters heeft teleurgesteld door niet te kunnen genezen. Hij zet zich dan ook af tegen alles en iedereen, behalve een dame in roze outfit die pizza's komt leveren in het ziekenhuis, zij is zichzelf en dat spreekt Oscar enorm aan. Hij wil alleen nog contact met haar. De dokter kan haar toch overhalen Oscar elke dag een bezoekje te brengen. Ze vindt een spelletje uit dat elke dag 10 jaar duurt en raadt hem aan om elke dag een brief naar God te sturen. Het is echt betoverend te zien hoe de ballon met de post voor God wordt opgelaten. Richting hemel?? Ze vertelt hem op sterke wijze over een vroegere worstelcarrière en daar kan hij zich goed aan optrekken.
het laat je terug een beetje kennis maken met het hogere, God, laat je nadenken over geloof, hoop en lijden. Zo wordt mijn visie, mijn gedachtegoed bevestigd dat God je op moeilijke momenten niet alleen laat, en dat God niet zomaar lijden toelaat. Een mens komt er altijd beter uit, ook al is dat in de dood, want dood betekent niet altijd een einde. Maar ook als je niet zo christelijk gezind bent kan deze film je toch op één of andere manier ontroeren.
Hoewel madame Rose ook schrik heeft van ziekenhuizen, en niet weet hoe ze op stervende kinderen moet reageren slaat ze zich er fantastisch goed uit. Ze reageert zoals ze bij elk ander kind zou doen, en dat is net de kracht van de film. Het toont ook dat je door echt te zijn, toch ook kan veranderen, want ze verandert van een ruwe bolster in een empathische , sterke emotionele vrouw. Zo zien haar eigen kinderen haar omgaan en zorgen voor Oscar, dit is een heel andere mama dan dat zij gewoon zijn.
En je smelt al helemaal weg als ze na zijn overlijden zijn lievelingsbeer erft.
De regisseur neemt je mee op een ongekend positieve manier om een ontdekkingsreis doorheen het leven van Oscar te maken. Dit wordt natuurlijk wel een beetje versterkt door de omgeving nogal somber voor te stellen, maar dat maakt zijn fantasie nog speelser en mooier. Zo kan je een paar keer meekijken in de glinsterbol waarin madame Rose een paar absurde worstelwedstrijdjes wint, maar daaruit haalt Oscar moed en kracht om een paar grote stappen in zijn leven te wagen.
Ik ben er zeker van dat je als een ander mens naar kinderen met ongeneeslijke ziektes zal kijken eens je die film gezien hebt. Ik weet dat jij eerder een boekenlezer bent i.p.v. een filmkijker, maar dan nog kan je meegenieten van dit prachtige verhaal, want er is een boek van ook.
Als je de film wel bekijken, hij staat in mijn kast, en ik wil er gerust eens samen met jou naar zien, en jou kennende zal ik de doos met tissues al klaarzetten.
Groetjes,
Kelly
Geen opmerkingen:
Een reactie posten