Eerst even het een en ander verduidelijken:
Dit zegt Wikipedia over het Angelsaksische model, en dit zegt Wikipedia over het Rijnlands model.
Een stukje uit de lezing van professor P. Verhaeghe:
Het is een mislukking op economisch vlak, en laat dat nu net het domein zijn waar
het wel zou moeten werken. Ik ben geen economist, als leek deel ik de ervaring van
iedereen. Een eengemaakte vrije markt zou ons betere producten en diensten
aanbieden die nog goedkoper zouden zijn ook. De realiteit is exact het omgekeerde.
Als economisch model is dit een totale mislukking, en nogal wat onderzoek toont aan
dat een meer egalitair gerichte economie zowel productiever als efficiënter is. Het
Rijnlands model is stukken beter dan het Angelsaksische dat bovendien een
spectaculaire stijging veroorzaakt heeft op het vlak van sociale ongelijkheid
Wat willen we nu met z'n allen? Zo goedkoop mogelijk kopen? Of willen we solidair zijn? Dat is volgens mij de vraag, of zoals de Engelsen, die het kennen uit William Shakespeares Hamlet, het zo mooi kunnen zeggen: That's the question!
Ik ga wel akkoord dat het Rijnlands model stukken beter is dan het Angelsaksiche. Kijk maar naar de V.S. hoeveel mensen er daar niet al dan niet letterlijk in de kou staan. Als je niet werkt, heb je niks. OK. ik kan daar mee akkoord gaan, maar wat doe je dan met al die mensen die niet KUNNEN gaan werken? Als die alleen staan zijn ze sowieso een vogel voor de kat. Zijn ze deel van een gezin, dan zal de werkende partner dubbele of driedubbele uren moeten draaien om het gezin draaiende te houden. Wat heeft hij of zij dan aan zijn/haar gezin? En hoe kan je daaraan voorbij gaan als jij als goede ondernemer met je chique slee voorbijrijdt? Ik heb toch eerder een solidair gevoel moet ik zeggen. En dat durf ik zelfs met enige trots zeggen, maar daarom kan ik niet alles oplossen natuurlijk. En ja, ik hoor het al zeggen: " Er zijn een heleboel profiteurs in ons systeem". Ik ben er van o-ver-tuigd dat die er zijn, maar dat is dan misschien de opoffering die we moeten maken om solidair te zijn. En daar moeten we dan vertrouwen op de politiek dat zij systeempjes vinden om die mazen in ons net te dichten.
Maar tegelijk willen we met ons allen dat we zo goedkoop mogelijk leven, en dat is altijd op iemands kap. Zoals:
* De kleine zelfstandige die geen armslag meer heeft tegen de grote ketens en supermarkten, die trouwens zelf in een concurrentieslag verwikkeld zijn, en dat allemaal ten koste van hun werknemers ook.
* De kinderen in een of ander exotisch land die voor een roepie of weet ik veel wat je T-shirt aan het stikken zijn, en dat in erbarmelijke omstandigheden!
* Je buur, vriend, oom, vriendin, moeder, kennis die net is ontslagen uit een veel te dure Belgische fabriek.
* Wij allemaal! Want hoe je het draait of keert, het is een vicieuze cirkel. Die bal kaatst altijd, vroeg of laat, in ons gezicht terug.
Ik denk dat als we zelf het evenwicht niet vinden tussen goedkoop, solidair en eerlijk consumeren dat niemand anders het voor ons kan doen.
In de middelbare school herinner me nog heel goed de les wetgeving. We leerden daarin het systeem kennen dat er voor zorgt dat we werkloosheidsuitkering krijgen, ziektevergoeding,... Het werd beschreven als 4 vangnetten die ervoor zorgden dat mensen niet zomaar op straat konden staan zonder ene cent in hun zakken. Ik vind dat we hier in belgie van heel veel geluk kunnen spreken dat het systeem bestaat. Ook al heeft het gevolgen voor ons zelf (we leveren een heel stuk van ons loon in), voor de bedrijven (hoge loonkosten waardoor grote bedrijven naar goedkopere landen trekken) en voor de regering (hoge kosten die meestal niet gedekt kunnen worden door de inkomsten van onze solidariteitsbijdrage).
BeantwoordenVerwijderenZoals je al zei, ik hoop ook dat de ministers een manier vinden om de mazen van onze vangnetten te dichten en de profiteurs zo er uit te halen. Maar ik hoop ook dat er een oplossing komt in de landen waar mensen voor een belachelijk laag loon gaan werken. Dat men in die landen misschien ook een minimumloon inschakelt of een systeem waarbij mensen die ziek zijn kunnen een uitkering krijgen... Zouden we zo ook niet helpen de kloof tussen arm en rijk een beetje dichten? Of blijft het Mission Impossible?
Een medaille heeft altijd 2 zijden, en ik denk dat het een utopie is om dit probleem op te lossen voor eens en altijd. Kiezen is altijd een beetje verliezen, en de gaten die in ons systeem zitten neem ik er dan graag bij, want persoonlijk voel ik me stukken lekkerder als een solidaire burger. Het is een beetje zoals bij de cadeautjes; geven is zelfs nog een beetje leuker dan krijgen ;)
BeantwoordenVerwijderen