Maar geloven is voor mij evenzeer een houvast, weten dat er iets is dat me doorheen moeilijke tijden helpt. Mijn persoonlijke ondervinding is ook dat Gods wegen ondoorgrondelijk zijn; als ik iets vraag aan God, dan komt hetgeen ik gevraagd heb er zo goed als nooit, maar ik werd steeds via een andere weg geholpen, en ergens weet ik dat het van hoger hand geregeld is.
Geloven zal ook altijd een soort zoektocht zijn in mijn leven, steeds denkend hoe doe ik hier nu goed?
En soms stel ik me wel de vraag: en als God nu niet bestaat, als er helemaal niks is? Wel dan vind ik het nog steeds de moeite om te leven zoals ik nu leef, ik heb niet het gevoel opofferingen te moeten maken voor mijn geloof, of dat ik bepaalde zaken niet mag doordat ik geloof, ik kan er alleen maar geluk en kracht in vinden.
Ik zal nooit ergens op de barricade staan om anderen te overtuigen van het bestaan van een god of een hoger iets, ik doe in mijn eentje voort met mijn goede werk, en dat doe ik helemaal niet om in het paradijs te geraken, of de hel te verdrijven uit de mogelijkheden na mijn dood. Ik leef nu, en ervaar nu wat ik voel en ik zie wel wat er later komt.
Dit is ook ergens zin geven aan mijn leven. Ik kan veel zaken in teken stellen van....
Maar geloven zit bij mij niet in rituelen, ik ga zelden naar de kerk, ik draag geen kruisje, maar geloven is verweven in mijn dagelijkse leven, zorgen voor mijn gezin, de vriendschap ervaren van je naasten, de warmte van de zon, de natuur, enz...
Geloven kan ook eens even weg zijn uit je leven, en later gerust terug komen. Zo heb ik een periode meegemaakt dat ik enorme twijfels had in het leven, ook over mijn geloof, maar ik kan me nog perfect voor de geest halen wanneer ik mijn geloof terug gevonden heb. Ik wil gerust dit moment met jullie delen, maar ik kan vanwege mijn beroepsgeheim niet al te veel vertellen. Maar het was toen ik een man hoorde bidden die opgenomen was op de afdeling waar ik toen werkte, hij was een ex- Benedictijn, hij heeft mij niet echt moeten overtuigen, dat is vanzelf gegaan. Er zijn daar geen mirakels gebeurd, of hele grootse dingen, het zijn kleine alledaagse zaken van alle dag, maar als ik er aan terug denk dan loopt er nog steeds een traan over mijn wang. Dit is één van die mensen die ik altijd zal blijven onthouden, en die is amper 3 weken in mijn leven gebleven, wat een impact!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten